Kennis over reflexologie zou meer dan 5000 jaar geleden al bekend zijn geweest in zowel de oude Hindoe als in de oude Indiase geneeskunde. Van hieruit werd deze kennis verspreid naar China en Japan, en later ook naar Egypte. Aanwijzingen hierover zijn terug te vinden in de hierogliefen van de graftombe van een arts in Egypte. Vanuit Egypte zou reflexologie zich via het Romeinse Rijk verder over de wereld hebben verspreid. De ontwikkeling van de reflexologie kan beschreven worden aan de hand van het werk van diversen pioniers op dit gebied.
De herontdekking van Reflexologie door Dr. William H. Fitzgerald (1872- 1942)
Deze Amerikaanse keel-,neus- en oorarts ontwikkelde de zonetherapie. Deze therapie kan beschouwden worden als de voorloper van de moderne reflexologie. Fitzgerald ontdekte wanneer er op bepaalde delen van de voet druk werd uitgeoefend, andere delen van het lichaam verdoofd raakten. Hij maakte onder ander gebruik van elastische banden, wasknijpers en aluminium kammen om druk uit te oefenen. Aan de hand van de resultaten van zijn onderzoek verdeelde hij het lichaam in tien energiezones die eindigen in de voetzolen en handpalmen. Fitzgerald ontdekte dat het toepassen van druk op die zones niet alleen de pijn verlichtte, maar vaak ook de onderliggende oorzaak aanpakte.Samen met Dr. Edwin Bowers publiceerde hij in 1917 het boek “Relieving Pain at Home”.
Dr. Riley
Dr. Shelby Riley, die nauw samenwerkte met Dr. Fitzgerald, verfijnde de zonetheorie door het toevoegen van horizontale zones. Hij ontwikkelde een methode om deze zones te bewerken door druk uit te oefenen met duimen en vingers.
Dr. Eunice Ingham
Dr. Riley was de leermeester van de fysiotherapeute Eunice D. Ingham. Zij ontwikkelde in de jaren ’30 van de vorige eeuw
haar voetreflextheorie. Ze ontdekte dat de voeten de toestand van de organen van het hele lichaam spiegelden. Daarbij merkte ze op dat de wisselende druk een stimulerend effect op het lichaam heeft in plaats van, zoals Dr. Fitzgerald beweerde, een verdovend effect. In 1938 publiceerde ze haar boek “Stories The Feet Can Tell”. Hierin bracht ze onder andere nauwkeurig de reflexzones van het lichaam in kaart op de voet, zoals we die in de hedendaagse voetreflexologie nog steeds gebruiken. Ze gaf ook lezingen en workshops. Hierdoor werd reflexologie steeds bekender, zowel onder de bevolking als onder natuurgenezers, podologen, osteopaten, massagetherapeuten en fysiotherapeuten.
Reflexologie tot vandaag
In de jaren 50 van de vorige eeuw begonnen Dwight Byers en Eusebia Messenger, een neef en nicht van Eunice Ingham, hun tante te assisteren bij haar workshops. Zij hebben later het werk van hun tante voortgezet.In de jaren 70 richtte Dwight Byers The International Institute of Reflexology op, waar de theorieën en technieken van reflexologie nu nog steeds verder verfijnd worden. In 1985 introduceerde de Duitse fysiotherapeute Hanne Marquardt de Reflexzonetherapie technieken van Eunice Ingham in Europa.